Jaskra, znana również jako neuropatia jaskrowa, jest niemalże niewidocznym zabójcą zdolności widzenia, który rozwija się bez ostrzeżeń, prowadząc do stopniowego pogorszenia lub nawet całkowitej utraty wzroku. Czy można rozpoznać symptomy tej choroby na wczesnym etapie? Czy istnieją skuteczne metody prewencji jaskry? Jakie strategie leczenia są obecnie dostępne?
Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), jaskra stanowi główną przyczynę ślepoty w krajach o wysokim poziomie rozwoju. W Polsce statystyki wyglądają nie mniej alarmująco – dotyka ona aż 800 tys. osób, z czego zaledwie połowa ma prawidłowo postawioną diagnozę.
Atrakcyjność jaskry polega na fakcie, że prowadzi do uszkodzenia nerwu wzrokowego, co jest procesem nieodwracalnym. Przyczyną tego jest zazwyczaj wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego.
Jaskra – możliwe przyczyny
Podatność na rozwój jaskry może być dziedziczona, a osoby blisko spokrewnione z chorymi na jaskrę (czyli rodzice lub rodzeństwo) są szczególnie narażone. Poza genetyką, do czynników sprzyjających wystąpieniu tej choroby zalicza się obecność chorób serca, nadciśnienie, miażdżycę, cukrzycę, krótkowzroczność (zwłaszcza jeśli wada przekracza 4 dioptrie), częste migreny i bóle głowy oraz długotrwałe stosowanie kortykosteroidów czy środków antykoncepcyjnych. Należy także podkreślić, że przewlekły stres jest istotnym czynnikiem ryzyka pojawienia się jaskry.